کودکان و معلولان، قربانی اصلی مین‌های زمینی در میانمار

به گزارش روز شنبه ایرنا از تارنمای رسمی این نهاد بین المللی، گزارش‌های جداگانه‌ای نیز توسط صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) و کارزار بین‌المللی برای ممنوعیت مین‌های زمینی منتشر شده که بر اساس آنها در سال ۲۰۲۳ بیش از یک هزار نفر در میانمار قرب، مین ها شده‌اند و این کشور بیشترین آمار قرب،ان این حوزه را به خود اختصاص داده است.

کارشناسان مستقل حقوق بشر هشدار داده‌اند که این آمار هولناک تنها بخش کوچکی از یک بحران بزرگ‌تر است؛ زیرا شورای نظامی حاکم بر میانمار حملات خود را علیه غیرنظامیان، به ویژه افراد دارای معلولیت، تشدید کرده است.

تام اندروز، گزارشگر ویژه در امور میانمار، و هبا حگرس، گزارشگر ویژه حقوق افراد دارای معلولیت، اعلام ،د: نظامیان با استفاده گسترده از مین‌های زمینی، در حال «۲ برابر ، اثرات ویرانگر این سلاح‌ها برای سرکوب مقاومت سراسری میانمار» هستند.

این کارشناسان همچنین به نقض‌های شدید حقوق انس،، از جمله مجبور ، غیرنظامیان به عبور از میدان‌های مین پیش از حرکت نیروهای نظامی و جلوگیری سازمان‌یافته از دسترسی قرب،ان به کمک‌های امدادی همچون مراقبت‌های پزشکی و پروتز، اشاره ،د.

بر اساس این گزارش، اقدامات یادشده به طور آشکار با قو،ن بین‌المللی، از جمله ماده ۱۱ کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت و قط،امه ۲۴۷۵ شورای امنیت سازمان ملل متحد، مغایرت دارد.

کودکان بیشترین آسیب را می‌بینند

سازمان ملل متحد در گزارش خود تاکید دارد که مین‌های زمینی و مواد منفجره عمل‌نکرده به‌ویژه بر کودکان میانمار تاثیر ویرانگری داشته‌اند.

داده‌های یونیسف نیز نشان می‌دهد که در سال گذشته میلادی بیش از ۲۰ درصد از یک هزار و ۵۲ قرب، ثبت‌شده مین‌ها در میانمار، کودکان این کشور بوده‌اند. این آمار نشان‌دهنده افزایش چشمگیری نسبت به سال ۲۰۲۲ است که ۳۹۰ حادثه ثبت شده بود.

بسیاری از کودکان به دلیل ناآگاهی از خطرات مین‌ها، قرب، می‌شوند. همچنین، قرارگیری بی‌رویه این سلاح‌های مرگبار در نزدیکی خانه‌ها، مدارس، زمین‌های بازی و مناطق کشاورزی، کودکان را در معرض خطر دائمی قرار داده است.

علاوه بر جراحات جسمی، قرب،ان مین‌های زمینی با مشکلات دیگری نیز روبرو هستند. افرادی که اعضای بدن خود را از دست داده‌اند، در حالی که با ترومای شدید دست‌وپنجه نرم می‌کنند، از سوی شورای نظامی مجرم شناخته می‌شوند. نظامیان معلولان را به داشتن ارتباط با گروه‌های مقاومت متهم کرده و آنها را دستگیر کرده و هدف آزار قرار می‌دهند.

کارشناسان تاکید ،د: اکنون در میانمار از دست دادن یک عضو بدن، به‌،وان مدرکی برای ارتکاب جرم تلقی می‌شود.

اندروز با اشاره به وضع اسفناک قرب،ان مین، از جامعه بین‌المللی خواست اقدامات هماهنگی را برای تضعیف توانایی شورای نظامی میانمار در آسیب رساندن به غیرنظامیان انجام دهد.

وی گفت: وقتی با زنی جوان صحبت کردم که پایش را به دلیل انفجار مین از دست داده بود، قلبم ش،ت اما زم، که پزشک او گفت هیچ امیدی برای تهیه پروتز برای او وجود ندارد چون نظامیان دسترسی به مواد لازم را مسدود کرده‌اند، خشمگین شدم.

اندروز و هگرس از همه طرف‌های درگیر در میانمار خواستند به سرعت مین‌گذاری را متوقف و بدون تأخیر اقدام به پا،ازی این مین‌ها کنند.